Ήταν το βράδυ της έκτης Δεκεμβρίου, όταν ο νεαρός μαθητής γυμνασίου Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έπεφτε νεκρός στο έδαφος από τη σφαίρα του Επαμεινώνδα Κορκονέα, ειδικού
φρουρού, στο κέντρο των Εξαρχείων. Η δολοφονία αυτή έγινε η αφορμή να ριζοσπαστικοποιηθούν οι νέοι και πυροδότησε πολιτικές εξελίξεις στη χώρα.
Το βράδυ της έκτης Δεκεμβρίου, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος κατεβαίνει με την παρέα του στα Εξάρχεια, για να γιορτάσει τα γενέθλια μιας φίλης του. Λίγο αργότερα η παρέα διαπληκτίζεται φραστικά με δύο αστυνομικούς. Οι δύο αστυνομικοί Επαμεινώνδας Κορκονέας και Βασίλης Σαραλιώτης απομακρύνονται από το σημείο και ύστερα από λίγα λεπτά επιστρέφουν. Η ένταση
συνεχίζεται και ο Κορκονέας σηκώνει το υπηρεσιακό του πιστόλι και πυροβολεί δύο φορές, με αποτέλεσμα ο Γρηγορόπουλος να πέσει νεκρός με μια σφαίρα στο στήθος. Η αντίδραση των
κατοίκων και των περίοικων υπήρξε άμεση, με αποτέλεσμα να διαδοθεί ραγδαία η είδηση, με ακρίβεια μάλιστα, λόγω των αυτόπτων μαρτύρων, παρά το σοκ του συμβάντος.
Η πλειοψηφία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σπεύδει να προστατέψει τον ειδικό φρουρό, αναφέροντας στα ρεπορτάζ την εκδοχή της αστυνομίας, απαξιώνοντας τις πληροφορίες εναλλακτικότερων μέσων ενημέρωσης ως «ψευδείς» και «συκοφαντικές». Η επίσημη εκδοχή της αστυνομίας ήταν πως δέχτηκε «μαζική επίθεση βομβών μολότοφ» από αναρχικούς και πυροβόλησε, για να προστατέψει την ίδια του τη ζωή, αλλά, τη στιγμή που πυροβόλησε, η σφαίρα εξοστρακίστηκε, με αποτέλεσμα να υπάρξει αυτή η «ατυχής απώλεια». Η έρευνα του ιατροδικαστή όμως φρόντισε να διαψεύσει την ανακοίνωση της αστυνομίας αναφερόμενη σε «τυφλό τραύμα στον θώρακα από πυροβόλο όπλο μικρού διαμετρήματος», τουτέστιν ανθρωποκτονία. Μάλιστα ο τηλεοπτικός σταθμός «Mega» μετέδωσε αλλοιωμένο το βίντεο της δολοφονίας, προσθέτοντας ήχους από σπασμένες βιτρίνες και εκρήξεις πριν τους πυροβολισμούς, με σκοπό να πέσει στα "μαλακά" ο ειδικός φρουρός. Για ακόμη μια φορά τα μέσα ενημέρωσης δεν ανταποκρίνονται στο ύψος των περιστάσεων, επιλέγοντας να αποκρύψουν την κατάχρηση εξουσίας από αστυνομικό.
Τα αντανακλαστικά των νέων ανθρώπων υπήρξαν γρήγορα. Πορείες διαμαρτυρίας οργανώθηκαν το ίδιο βράδυ σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, όπως Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα, με την αστυνομία να κάνει ρίψη χημικών και κρότου λάμψης το ίδιο βράδυ που πυροβολήθηκε ο νεαρός μαθητής, ενώ στο κέντρο των Εξαρχείων επικράτησαν ταραχές, με αποκορύφωμα σπασμένα τζάμια, φωτιές στους δρόμους και υλικές καταστροφές σε δημόσια
και ιδιωτικά κτήρια. Την επόμενη μέρα, ανακοινώθηκαν καταλήψεις σε όλα τα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας και στα περισσότερα λύκεια και γυμνάσια των μεγάλων πόλεων. Η
ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα της εποχής ανάγκασε τον υφυπουργό εσωτερικών Π. Χηνοφώτη, αφού πρώτα έθεσε σε διαθεσιμότητα τον ειδικό φρουρό και διέταξε διεξαγωγή έρευνας για το περιστατικό, να υποβάλει την παραίτησή του μαζί με τον υπουργό εσωτερικών Παύλο Παυλόπουλο στον Πρωθυπουργό Κωσταντίνο Καραμανλή, η οποία όμως δεν έγινε δεκτή. Την ίδια
ώρα ο εισαγγελέας άσκησε δίωξη στον Κορκονέα για εκ προθέσεως ανθρωποκτονία. Δύο χρόνια αργότερα ο Επαμεινώνδας Κορκονέας καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη, για να αποφυλακιστεί
μετά από 9 χρόνια λόγω απόφασης του εφετείου που του αναγνώρισε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου (!), κάτι που μου δημιουργεί προσωπικά προβληματισμό για το πώς νοείται η έννοια της δικαιοσύνης στη χώρα μας.
Η κινητοποίηση της νέας γενιάς είχε κυρίως κοινωνικό και πολιτικό αντίκτυπο, τόσο άμεσα, όσο και στην πορεία του χρόνου. Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ήταν στην πραγματικότητα η αφορμή, ώστε η νέα γενιά να διαδηλώσει εναντία στην οικονομική δυσχέρεια κατά την περίοδο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008 και των μέτρων λιτότητας που θα ακολουθούσαν με την υπογραφή του πρώτου μνημονίου τον Αύγουστο του 2010 στο Καστελόριζο από την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Ήταν επίσης η αφετηρία, για να προετοιμαστεί για τις φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου με το νομοσχέδιο της Υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου το 2011. Οι νέοι αισθάνονταν την ανάγκη να αντιδράσουν στη δημιουργία ενός κόσμου στον οποίο δεν έβρισκαν προοπτική, όταν η ανεργία στην αντίστοιχή τους πληθυσμιακή ομάδα κυμαινόταν στο 30% και ο αριθμός των μεταναστών στο εξωτερικό άγγιζε τους 250.000. Όταν υπήρχε ουσιαστικά ανθρωπιστική κρίση στη χώρα με ελλείψεις σε βασικά είδη και ακρίβεια σε όλα τα αγαθά. Όταν το πανεπιστήμιο, ο κύριος κοινωνικός τους χώρος, όχι μόνο δεν τους έδινε τη δυνατότητα να βρουν ικανοποιητική εργασία, αλλά στερούσε ουσιαστκά την είσοδο στα έδρανά του σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, που δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει, για να σπουδάσει, καθιστώντας έτσι τη μόρφωση προνόμιο βάσει της ταξικής καταγωγής και όχι δημόσιο αγαθό για όλους τους πολίτες. Με λίγα λόγια η νέα γενιά θα ζούσε για πρώτη φορά μετά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες χειρότερες από αυτές που μεγάλωσαν οι γονείς τους. Κάτι τέτοιο φάνταζε αδιανόητο και δεν υπήρχε περίπτωση να το επιτρέψουν να συμβεί, γι' αυτό και αντέδρασαν.
Συμπληρώνονται σήμερα 14 χρόνια από την ημέρα που δολοφονήθηκε ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, ο γνωστός σε όλους «Αλέξης». Κάθε τέτοια μέρα, η οργή για τον θάνατο
ενός νέου παιδιού οφείλει να μετατρέπεται σε δύναμη και αποφασιστικότητα. Να δίνεται το μήνυμα σε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας που προσπαθεί να περιορίσει τις ελευθερίες και τα όνειρα
της νέας γενιάς ότι δεν θα πετύχει τον στόχο της. Δεν θα τον πετύχει, γιατί θα βρει απέναντι της χιλιάδες νέους και νέες, που είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν συλλογικά και οργανωμένα για
έναν κόσμο ελευθερίας και δικαιοσύνης, για έναν κόσμο που στο κάτω κάτω της γραφής, τους αξίζει.
Comments