⭐️⭐️⭐️⭐️
Ο θρύλος της ποπ μουσικής επιστρέφει μετά από πέντε χρόνια, για να κυκλοφορήσει ένα χαοτικό, ξέφρενο και ζωντανό άλμπουμ με επιρροές από την εποχή του ’80, να επισκεφθεί τις παλιότερές της περσόνες και να τις συστήσει στον νεότερο εαυτό της, δημιουργώντας έτσι έναν αυθεντικά Gaga δίσκο με στοιχεία από όλες της τις πτυχές.
Πέρασε σχεδόν μισή δεκαετία, για να επιστρέψει η Lady Gaga στις ποπ ρίζες της -η αναμονή όμως άξιζε και με το παραπάνω. Μέχρι λίγο πριν την κυκλοφορία του χαοτικού “Mayhem”, η τελευταία προσφορά της ποπ τραγουδίστριας ήταν το φουτουριστικό “Chromatica”, ένα βαθιά ριζωμένο ποπ άλμπουμ, το οποίο όμως έμοιαζε λιγάκι διστακτικό. Πράγματι, ήταν παιχνιδιάρικο και ζωντανό, για πολλούς όμως -κριτικούς και μη- κάτι έμοιαζε να λείπει.
Ωστόσο, όπως όλοι ξέρουμε πλέον -και αυτοί που δεν το ξέρουν ίσως ήρθε η ώρα να το μάθουν- η Lady Gaga είναι ένας χαμαιλέοντας. Από την αρχή της καριέρας της μέχρι και σήμερα, η Νεοϋορκέζα έχει βουτήξει τα πόδια της σε διάφορα είδη μουσικής, καθώς επίσης έχει επισκεφθεί και άλλους χώρους, όπως τη βιομηχανία του make-up με την επιχείρηση Haus Labs ή τον χώρο του σινεμά, έχοντας ήδη τρεις ταινίες στο ενεργητικό της (“A Star is Born”, “House Of Gucci”, “Joker 2: Folie à deux”). Ένα τρομερό παράδειγμα για να καταλάβουμε το ταλέντο και τη διπολικότητα της Gaga, είναι η κυκλοφορία του “Dawn Of Chromatica”, μιας διασκευής (remix) του άλμπουμ “Chromatica”, καθώς και η κυκλοφορία του δεύτερου jazz άλμπουμ της με τον Tony Benett “Love For Sale”, μέσα στον Σεπτέμβριο του 2021.
Οι φανατικοί της όμως έμοιαζαν να αναζητούν κάτι παραπάνω από όλα αυτά. Σαν να τους είχε λείψει το Gaga από το Lady Gaga. Και κάπου εδώ πρέπει να απευθύνουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Michael Polansky, τον αρραβωνιαστικό της, ο οποίος, σύμφωνα με εκείνη, είχε την ιδέα για έναν ποπ δίσκο από την τραγουδίστρια. Έτσι, με την κυκλοφορία της ταινίας “Joker 2: Folie à deux”, η τραγουδίστρια άρχισε να προετοιμάζει το κοινό της για το νέο της άλμπουμ, χαρίζοντάς μας όμως πρώτα το “Harlequin”, ένα άλμπουμ με διασκευές, το οποίο χαρακτηρίστηκε από την ίδια ως ένα συνοδευτικό (companion) άλμπουμ της ταινίας.
Τρία από τα πολλά διαφορετικά εξώφυλλα για το έβδομο άλμπουμ της Lady Gaga – “Mayhem”.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο “Mayhem”, στη χαοτική πλευρά της Gaga που τόσο πολύ μας έλειψε. Με το πρώτο single να ονομάζεται “Disease” και το δεύτερο “Abracadabra” δεν μπορείς παρά να σκεφτείς μόνο ένα πράγμα: η «περίεργη» Gaga επέστρεψε και είναι πιο δυναμική από ποτέ! Τα δύο αυτά τραγούδια υπόσχονται από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο ότι θα πάρουμε αυτό ακριβώς που αναζητούσαμε τόσο καιρό. Το “Disease” ακούγεται λες και βγήκε από το “Born This Way”, με γκραντζ παραγωγή και πολύ πάθος στη φωνή της Gaga, ενώ το “Abracadabra”, το οποίο έκανε πρεμιέρα κατά τη διάρκεια ενός διαφημιστικού μηνύματος στα 67α Βραβεία Grammys τον Φεβρουάριο, μας θυμίζει την παλιά, καλή, ξανθιά τύπισσα που τραγουδούσε κορακίστικα το 2009 στο “Bad Romance”.
Σε διάφορες συνεντεύξεις της πριν την κυκλοφορία του “Mayhem”, η Lady Gaga ανέφερε πως η μουσική έμπνευση για το άλμπουμ ήταν η εναλλακτική μουσική της δεκαετίας του ’90, η ηλεκτρονική και η γκραντζ, οι Μπαουικές και Πρινσικές μελωδίες, η κιθάρα, τα αναλογικά synths, καθώς και το funky μπάσο. Ένας ακόμα λόγος δημιουργίας αυτού του δίσκου ήταν ο φόβος που είχε η ίδια να επιστρέψει σε αυτό που τόσο έντονα ζητούσαν οι φανς της, παρομοιάζοντας τη διαδικασία με την «επανασυναρμολόγηση ενός σπασμένου καθρέφτη». Βέβαια, η ίδια αναφέρει πως «ακόμα κι αν δεν μπορείς να συνδυάσεις τέλεια τα κομμάτια, μπορείς να δημιουργήσεις κάτι όμορφο και ολόκληρο με τον δικό του νέο τρόπο». Και για πρώτη φορά παίρνουμε ακριβώς αυτό που μας υπόσχεται ένας ποπ καλλιτέχνης.
Το άλμπουμ, με διάρκεια 53 λεπτών και συνολικά 14 τραγουδιών, αποτελεί έναν χορευτικό θρίαμβο, ένα κολάζ από όλα τα κομμάτια που κάνουν τη Lady Gaga αυτήν που είναι. Οι πινελιές από όλες τις προηγούμενές της περσόνες είναι φανερές σε όλα τα τραγούδια του δίσκου. Σε δυο δυνατά highlights του άλμπουμ, στο “Garden Of Eden” και στο “Vanish Into You”, παραδείγματος χάριν, θυμίζει την αφηνιασμένη Gaga του 2013 με τον δίσκο “Artpop”, ναι, εκείνη που βγήκε με δύο ασημένια κοχύλια στο στήθος και μια ξανθιά περούκα στο αεροδρόμιο της Αθήνας. Οι πρώτες νότες του “LoveDrug”, στο οποίο η τραγουδίστρια εκφράζει την ανάγκη της για αγάπη, παρομοιάζοντάς τη με ναρκωτικό – μια όχι και τόσο ασυνήθιστη παρομοίωση στην ποπ μουσική, η οποία όμως λειτουργεί πανέμορφα στο context του δίσκου- θυμίζουν την country περσόνα της Gaga από το “Joanne” και πιο συγκεκριμένα το δυναμικό “Perfect Illusion”. Μανιασμένο είναι και το “Perfect Celebrity”, με επιρροές από τους The Cure και το τραγούδι τους “Never Enough”, στο οποίο η τραγουδίστρια εκφράζει την αγανάκτησή της με τη φήμη, ένα διπολικό, δυναμικό και γκραντζ τραγούδι που ξεχειλίζει οργή και θυμό τόσο προς τον εαυτό της αλλά και προς τη μουσική βιομηχανία.
Ο ποπ θρύλος όμως δεν βαδίζει μονάχα σε γνωστά μονοπάτια. Τραγούδια όπως το “Killah”, που θα ήταν ένα τρομερό ντουέτο με τον Prince, τον οποίο η Gaga ύμνησε στη ζωντανή εκτέλεση του τραγουδιού στο αμερικάνικο SNL φορώντας ένα μωβ κουστούμι προχθές το βράδυ, μοιάζει κάτι πρωτόγνωρο για την Gaga. Φαίνεται μάλιστα να δίνει τα πάντα σε αυτό, ουρλιάζοντας στο μικρόφωνο στο τέλος του τραγουδιού. Το “ZombieBoy”, στο οποίο αναφέρει πως είναι ερωτευμένη με ένα ζόμπι, είναι βγαλμένο από τη δεκαετία του ΄80, με παιχνιδιάρικη κιθάρα και αστραφτερά synths, πιασάρικους στίχους και μια ωδή στην Gwen Stefani και το τρομερό “Hollaback Girl”. Σε ίδιο στυλ από τη δεκαετία του ’80 είναι και το “Don’t Call Tonight” που θυμίζει αρκετά, κατά την ταπεινή μου άποψη, τη θρυλική Tina Turner, το οποίο όμως αποτελεί -μαζί με το τειλορσουιφτικό “How Bad Do You Want Me”- τα λιγότερο ενδιαφέροντα τραγούδια του άλμπουμ. Αξιοσημείωτο λόγω της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου - μια μέρα αφού κυκλοφόρησε ο δίσκος- είναι και το “Shadow Of A Man”, ένα απελευθερωτικό, χορευτικό ποπ τραγούδι με ένα βαθύτερο μήνυμα για τον σεξισμό που έχει δεχτεί η ίδια κατά τη διάρκεια της καριέρας της.
Και μετά έχουμε το “Die With A Smile”, το μοναδικό ντουέτο με τον Bruno Mars, η ακρόαση του οποίου είναι αναπόφευκτη σε όποιον ραδιοφωνικό σταθμό και να στραφεί κανείς. Ένα τραγούδι που πρόσφερε στην τραγουδίστρια την τρίτη νίκη της στην κατηγορία Best Pop Duo/ Group Performance στα φετινά Grammys και το οποίο έχει ξεπεράσει τα 2 δισεκατομμύρια streams σε Spotify και Apple Music. To single αρχικά προωθήθηκε ως standalone, δηλαδή ως ένα τραγούδι το οποίο δεν προανάγγειλε την κυκλοφορία ενός δίσκου. Και εδώ βρίσκεται η πρώτη -ταπεινή- μου ένσταση με τον δίσκο, καθώς το τραγούδι δεν βγάζει πολύ νόημα μέσα στα συμφραζόμενα του “Mayhem”. Σαν τακτική marketing είναι μια πολύ έξυπνη κίνηση, όμως το “Die With A Smile” δεν έχει πουθενά γραμμένη πάνω του την τρέλα και το χάος που χαρακτηρίζουν τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου. Μην παρεξηγηθώ, το τραγούδι είναι ένα αδιανόητο σμας! Όμως δεν είναι Mayhem.
Θα μπορούσα να συνεχίζω να γράφω για την Gaga -πιθανώς μέχρι το τέλος του κόσμου- θα κλείσω όμως με το εξής: είναι πολύ όμορφο να βλέπεις ότι η προσπάθεια ενός καλλιτέχνη αποθεώνεται, επαινείται και δημιουργεί μια κοινότητα ανθρώπων που αγαπούν το ίδιο πράγμα, την ίδια στιγμή. Η Lady Gaga είναι ένας μοναδικός καλλιτέχνης και μας το υπενθυμίζει με έναν δίσκο που προκαλεί το απόλυτο mayhem είκοσι χρόνια μέσα στην καριέρα της. Lady Gaga, σε ευχαριστούμε!
Ακούστε το “Mayhem” εδώ:
Αγοράστε το “Mayhem” εδώ:
Comments